ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΑΥΛΟΥ

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ

Δύο χρόνια πριν και βιώνοντας ήδη την κατάσταση της αναπηρίας μου,θέλησα να συναντήσω και άλλους αναπήρους για να δω πως αντιμετωπίζουν την κατάσταση τους.

Έκλεισα ραντεβού με το Σύλλογο και πήγα με την κυρία που με περιποιείται και μία ξαδέλφη μου . Ο Πρόεδρος του Συλλόγου κ. Αυγουστίδης μας υποδέχθηκε τείνοντας το χέρι του για χειραψία !!
(Είναι δε τετραπληγικός. Σε τι θα διέφερε από μία κανονική παλάμη?).
Στη συνέχεια με περισσή ευφράδεια και ηρεμία λόγου άρχισε να μας ενημερώνει για το Σύλλογο.
Βρήκα την ατμόσφαιρα ιδιαίτερα γοητευτική και το είπα στην παρέα μου.

Καμία σχέση με ΜΙΖΕΡΙΑ και ΚΑΤΑΝΤΙΑ όπως νομίζουν άλλοι..

Από τότε πηγαίνω ανελλιπώς στον καφέ της Τετάρτης. Δεν λέω ότι η κατάσταση είναι όλο χαρές και πανηγύρια, είναι όμως εποικοδομητική . Άλλοι έρχονται με κέφι, άλλοι στις μαύρες τους και άλλοι με ένα σωρό ερωτήματα που απαντά ο Γραμματεύς του Συλλόγου ο Θανάσης.  Γινόμαστε εκεί όλοι μια παρέα.

Οι ανάπηροι είναι κανονικοί άνθρωποι. Ζουν τις εμπειρίες τους , τις χαρές και τις λύπες τους. Πηγαίνουν Θέατρο, Κινηματογράφο, ερωτεύονται και μερικοί κάνουν οικογένεια και παιδιά. Η κάθε περίπτωση είναι και η μοναδική. Παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον όλες τους.

Ο αγώνας για να κινηθούμε και για να καλύψουμε τις ελλείψεις του σώματός μας θέλει έμπνευση και
φαντασία. Καμιά φορά και το ίδιο το σώμα σε καθοδηγεί. Ο σκοπός επιτυγχάνεται και αυτό έχει σημασία.

Ελάτε στον καφέ της Τετάρτης για να σας δούμε και να μας δείτε, να σας πούμε και να μας πείτε.
Κερνάμε καφέ και γλυκό του κουταλιού !